Volgende woensdag 13 mei 2020 krijg je een mooi interview te lezen ronde het einde van de Tweede Wereldoorlog! Nu reeds de aanzet:
Vijfenzeventig jaar geleden werd ons land bevrijd van de Duitse bezetter. Iets dat dit jaar niet onopgemerkt voorbijgaat. Misschien zag je reeds die mooie afleveringen van ‘Ten oorlog, 75 jaar later’ op televisie.
Eerder toevallig kwamen we met Roger Dezutter op dit onderwerp terecht. Zo zie je maar wat een mens niet allemaal tot gesprek brengt van ‘uit zijn kot’, nietwaar. Het was zeker de moeite om notities te nemen en aandachtig te luisteren … … …
Langs deze weg willen we met de Pastorale Eenheid Maria, Ster der zee Blankenberge-Zuienkerke op zondag 10 mei 2020 alle moeders van harte feliciteren!!
Mag dit een fijne en vreugdevolle dag worden, voorzichtig omringd door jullie allerliefsten.
we zwaaien naar elkaar
vanachter het raam
we praten honderduit
met een straat ertussen
vanuit de verte
overlaad ik je
met innige handkussen
ik hoor je stem
die zegt dat je me missen zou
maar ik hou met afstand
het meest van jou
Vijfde zondag in de Paastijd: “de Weg, de Waarheid en het Leven“
Volg de eucharistievieringen van deze zondag live op televisie via NPO2 (Nederland) om 10.00 uur van uit Waubach
Of kijk online via computer of je smartTV via één van de links in volgend overzicht: Uurrooster vieringen doorheen de dag (Nederlands & Français)
Ik ben de weg, de waarheid en het leven
Tomas zei tot Hem: “Heer, wij weten niet waar Gij heengaat: hoe moeten wij dan de weg kennen?” Jezus antwoordde hem: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader tenzij door Mij.
Reeds eeuwen zit de visserdevotie diepgeworteld in het hart van gelovig Blankenberge. Oude documenten, verhalen en lange vertelsels over het harde bestaan van het vissersvolk staven dat.Een leven van gevaren en teleurstellingen, van lijden en zwoegen, kan niet verzwegen worden. Want, elke familie betaald onverbiddelijk, de één vroeg, de ander laat, een zware tol aan de zee.
Via de legende van het opgeviste Mariabeeldje, trokken ze landinwaarts doorheen de polders naar Meetkerke. Daar vonden ze een stukje houvast bij Onze-Lieve-Vrouw van Meetkerke. Ze vonden er een luisterend oor, een moeder, iemand die hen troostte en kracht gaf om in donkere tijden verder te gaan.Terugdenkend aan ‘de wortels van ’t steedje’ en uit respect en diepe waardering voor de voorouders trekken ook heden ten dage nog steeds opnieuw mensen traditiegetrouw naar O.L.Vrouw van Meetkerke.
De legende van Onze Lieve Vrouw van Meetkerke
Het was een mooie dag en de vissers van een Blankenbergse schute hadden al veel gevangen, maar ze zouden die dag nog iets heel bijzonders in hun netten vinden. Wanneer ze een laatste keer hun net ophaalden, lag een Mariabeeld temidden de kluts zilverig spartelende tongetjes. Met veel omhaal voeren de vissers terug, brachten het beeld aan land en droegen het naar hun kerk in Blankenberge. De parochiepriester was zeer in zijn nopjes en gaf het beeld een mooie plaats.
De volgende dag echter zag hij dat het was verdwenen. Gewoon weg. Hij kreeg er kop noch staart aan, want hij had toch het portaal van de kerk op slot gedaan en als gewoonlijk de deur van de sacristie afgesloten? Maar wonder bij wonder viste diezelfde Blankenbergse schuit opnieuw dat Mariabeeld op. Dit keer brachten ze het naar de parochiekerk van Uitkerke. Nu was het de beurt aan de parochiepriester van Uitkerke om blij te zijn. Maar hetzelfde herhaalde zich. Het beeld verdween nog voor de volgende ochtend aanbrak.
Toen de vissers het nog een derde maal opvisten, haalden ze er een jonge ezel bij, deden hem een gareel aan, bonden het Mariabeeld op zijn rug en lieten hem vrij, lieten hem stappen waar hij wilde. Het dier trok kilometers ver door de Polders en in Meetkerke bleef het stil staan, pal voor de deur van de kerk. Dat was klare taal. Het beeld werd dus in de kerk van Meetkerke geplaatst. En daar staat het nog steeds.
