deel 2
De jaren 1845-1850 waren bittere jaren. De oogstcrisissen van 1845 en de daaropvolgende jaren met de grote prijsstijgingen van het basisvoedsel (brood, aardappelen) dompelden de bevolking in de grootste miserie. Tot overmaat van ramp teisterden tyfus, pokziekte en cholera in die jaren de hongerende inwoners van Blankenberge.
De bevolking zocht troost bij Sint-Rochus, de pestheilige.
In het jaar 1866 heerste er de de zeer besmettelijke ziekte ‘cholera’
Het beeld van Sint-Rochus, geschonken door juffr. Theresia Bretel (badgaste uit Gent), werd in de kerk geplaatst.
Het vaandel met de beeltenis van Sint-Rochus werd geschonken door de schoonvader van de weduwe mevr. Deschrijver.
Onder het beleid van de nieuwe pastoor E.H. De Myttenaere werd in 1867 samen met de leden van het genootschap H. Fransiscus Xaverius de ‘Broederschap van Sint-Rochus’ opgericht.
In het jaar 1871 schonk een edele dame uit Gent een nieuw Sint-Rochusbeeld dat in processie van uit de pastorie naar de kerk werd gedragen. In 1874 telde de broederschap reeds 407 leden.
In 1886 tenslotte werd de stad geteisterd door de zeer besmettelijke pokziekte. Er werd er bij de pastoor op aangedrongen om 4 novenen naeen te houden ter ere van Sint-Rochus. Er werd veel gebeden en veel kaarsjes ontstoken om op, voorspraak van Sint-Rochus van God te bekomen dat de stad bevrijd werd van de besmettelijke ziekte.
Naast de feestdag van Sint-Rochus op 16 augustus werd een tweede gebedsoctaaf ingesteld in de maand februari om God te loven en te danken.
bronnen: Kerkarchief Sint-Rochus & R. Boterberge (uit 2 eeuwen gemeentepolitiek)
Nu in deze coronatijd kunnen we ook opnieuw toch even stilstaan wat de Blankenbergse gemeenschap destijds meemaakte.
