Goede trouwe vrienden verschenen op het toneel. Ze gingen braafjes vragen om hun vriend toch ordentelijk te mogen begraven. Er werd niet veel gezegd. Ze spaarden elkaar. Stilte was nu beter. Ze verzorgden hem heel goed.
Liggend in een graf dat het zijne niet was kon Hij bekomen van de wreedheid hem aangedaan. Niet alleen het lichaam moest tot rust komen. De ganse mensheid had een bezinningsmoment nodig! Dat tempeldoek blijft daar hangen, gescheurd. Het is Sabbat, en men begrijpt het niet.
Stille Zaterdag, een moeilijke passage. De stilte, de stilte laten zijn.
Ons straatbeeld spreekt al weken lang van stilte. Met momenten schrikken we op als er auto voorbijrijdt. Stil is het ook in veel huizen, in vele rusthuiskamers, te stil om goed te zijn.
Als we kijken naar het paastriduüm dan weten we, voelen we aan, dat die stilte van Stille Zaterdag nodig is. Er zit iets van een herstelproces in. Na de zware klappen van de twee voorbije dagen is er een grote nood aan rust, aan berusting, aan bezinning.
Stilstaan en bezinnen om die grote dag van Pasen aan te kunnen.
Één reactie op “STILLE ZATERDAG”
Fijn dit allemaal zo te kunnen volgen van thuis uit